Het zal
niemand ontgaan zijn: de verkiezingsstrijd. Gretig werd dit onderwerp door de
media uitgebuit. Tot in den treure. De peilingen, debatten, interviews met
lijsttrekkers vlogen je om de oren. Ontsnappen was niet mogelijk. Maar niet
alleen de media lieten zich er wellustig door voeden, ook kunstenaars en
muzikanten hielden zich er graag mee bezig. Denk bijvoorbeeld aan de razend
populaire politiek-satirische Lucky TV-filmpjes van kunstenaar Sander van der
Pavert voor De Wereld Draait Door. Of volkszanger Gerard Joling die zich ook
aan het onderwerp waagde door er een paar ongezouten rechts georiënteerde blogs
aan te wijden op zijn website. De meest opvallende reactie uit de culturele
hoek op het huidige politieke klimaat kwam toch wel van zanger Bennie Jolink.
Jan en alleman had het erover. De Achterhoekse zanger van de boerenrockband
Normaal - ooit afgestudeerd als kunstenaar aan de AKI in Enschede - maakte
onlangs een schilderij waarop PVV-leider Geert Wilders staat afgebeeld.
Geflankeerd door nazileider Adolf Hitler en terrorist Anders Breivik. Deze
discutabele verbeelding maakt deel uit van het artwork van de laatste cd van
Normaal ‘Halve Soul Helemaol Høken' en fungeert ook als decorstuk voor
de bijbehorende theatertour. Op de website van de band publiceerde de zanger
een aanvullend betoog waarin hij zegt zich bont en blauw te ergeren aan het
toenemende populisme in Nederland. Al met al ingrediënten voor een
gegarandeerde rel, want hij kreeg zelfs doodsbedreigingen aan zijn adres.
Dit
voorbeeld toont hoe diverse disciplines, in dit geval kunst, muziek en politiek
kunnen samenvloeien. Of je het met Bennie Jolink eens bent of niet het raakt in
ieder geval de kern van artistieke onafhankelijkheid en de vrijheid van meningsuiting.
Met het schilderij wist hij een hoop mensen te raken want het leidde tot de
verhitte discussies op nationaal niveau.
Arnoud Odding, directeur van
Rijksmuseum Twenthe, wil met zijn Festival van de Verbeelding op 13 en 14
oktober ook de rafelranden tussen verschillende kunstdisciplines opzoeken.
Hierbij zet hij vooral in op een innovatieve richting waarin de vrijheid van
kunst voorop staat in plaats van de autonomie van kunst zoals dat van oudsher
de traditie is. De werkzaamheid van kunst, en de betekenis hiervan voor de
mensen vindt hij belangrijk. Een museum moet volgens hem een bruisend centrum
zijn waarin grenzen tussen verschillende vakgebieden wegvallen. Een open huis
voor Twentenaren en mensen daarbuiten waar bijvoorbeeld ook ruimte is voor politieke
debatten. Deze grensvervaging of kruisbestuiving is niet nieuw, een trend die
al veel langer aan de gang is in de museumwereld maar nog steeds volop in
ontwikkeling en actueel. Zo vormde het een belangrijk thema voor de meest
recente Documenta in Kassel.
Het was misschien niet
de opzet van Jolink maar hij wist met zijn schilderij een brede doelgroep te
bereiken. En natuurlijk kun je zeggen dat een controversieel werk nou eenmaal
makkelijker scoort. Het zorgde er wel voor dat tout Nederland even in de
ban was een schilderij. Ook mensen die normaliter niks met kunst van doen
hebben. Dat is zeldzaam. In die zin ben ik het met Arnoud Odding eens en moet
het museum onder andere een plek zijn waar ook ruimte is voor dit soort
publieke discussies. Ook al is het niet museum-fähig. Volgens mij weet je dan
als kunstinstelling wel veel meer mensen aan te spreken. Zelfs Henk en Ingrid!
Check meer blogs op de website van Rijksmuseum Twenthe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten