Hartendief Lou
Barlow verovert Paradiso
Lou
Barlow heeft het zwaar
vanavond. Gisteren speelde de immer sympathieke lo-fi pionier op een festival
in België met Dinosaur jr. en vanmiddag nog in Nijmegen. Naar eigen
zeggen is zijn stem naar de klote en zou hij beter als Tom Waits kunnen zingen,
grapt de zanger. Barlow voegt daad bij het woord en zet vervolgens een
ultralage schorre Waits stem op. Al gauw stopt hij, want hij haat Tom Waits. De
lichtvoetige toon van de avond is gezet.
De kleine zaal
van Paradiso oogt als een bejaardensoos bij binnenkomst. Er staan tafels
met stoelen in de zaal. Alleen de bingokaarten ontbreken nog. Voor het podium
is het leeg, dus besluit ik samen met mijn metgezel in kleermakerszit op de
grond te gaan zitten. Gewoon omdat het kan. De setting op het podium is simpel:
Lou Barlow, een gitaar met wat rafelige losse snaren en een ukelele. Daarnaast
wordt hij vergezeld door een longdrinkglas gevuld met whisky waar hij af en toe
van nipt. Al gauw wordt het gezellig in de ‘huiskamer’ van Lou, want zo voelt
het. De begenadigd liedjesschrijver wisselt fragiele intense songs af met losse
babbels waarin hij allerlei hersenspinsels met ons deelt. Allerhande
onderwerpen als het uitnodigen van vrienden op Facebook, gehoorbeschadiging op
jonge leeftijd, Johnny Cash, Nine Inch Nails, en de ontwikkeling van de
televisie passeren de revue. Ik moet voortdurend lachen en de rest van het
publiek ook.
De ongekroonde
koning van de huisvlijt brengt naast solomateriaal vanavond ook nieuw werk van
Dinosaur jr. ten gehore. Hij vraagt het publiek om te participeren door het
rammelende gitaargeluid van zijn collega J. Mascis te imiteren. Er barst een
heel arsenaal aan junglegeluiden los vanuit de zaal. Als de rattenvanger
van Hamelen weet Barlow het publiek te bespelen.
Barlow’s liedjes
zijn allen volgens het principe: als het simpel kan, hoef je het niet moeilijk
te maken. Het zijn geen muzikale hoogstandjes. De liedjesbakker lijkt ze zo uit
zijn mouw te schudden. Toch weten de eenvoudige en soms rommelige liedjes te
raken door zijn zoetgevooisde stem. Bij nadere bestudering van de teksten lijkt
het alsof hij talloze keren de bons heeft gehad in zijn leven door al het
relationeel leed dat voorbij komt. Maar uit navraag blijkt hij al 25 jaar bij
zijn vrouw te zijn en nog steeds gelukkig! En dat blijkt. Mevrouw Barlow is
vanavond namelijk ook aanwezig. Voordat hij het nummer Homemade inzet,
vertelt hij dat zijn vrouw het verschrikkelijk vindt. Op dat moment is ze even
weg, maar tijdens het nummer komt ze weer de zaal binnengelopen. Barlow stopt
dan acuut met spelen. Door haar aanwezigheid lijkt ze hem in verlegenheid te
brengen. Zijn geliefde verzoekt hem vriendelijk om door te spelen want “I’ve
got glass of wine honey”, ginnegapt ze. Het stel discussieert nog wat en
publique. Maar tevergeefs. Barlow schakelt dan toch over op een ander nummer.
Aandoenlijk.
Aan het eind van de show
is de joviale zanger echt gesloopt, geeft hij eerlijk toe. Maar dat maakt niet
uit want de buit is binnen als een ware hartendief heeft hij menig harten
veroverd. Tevreden keren we huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten